depresja matki siedzacej w domu

Dopadł mnie taki epizod depresji,lęków i nerwicy natręctw,że nie jestem w stanie funkcjonować.Wychodzę tylko do lekarza i do sklepu.Mimo nowych leków nie jestem w stanie się do niczego zmusić.Ciągle leżę w łóżku i siedzę w necie.Zjem coś,wykąpie się i znowu leżę.Nie śpię do 5 rano.A potem do 16 p Aplikacja Motherly jest atrakcyjna wizualnie i ma na celu zaangażowanie użytkownika w minimalistyczny układ. Aplikacja będzie oferować grywalizacyjne doświadczenie, idealne do angażowania młodzieży w zachowania, które mogą promować zdrowie psychiczne, takie jak stymulowanie przyjemności, produktywności i aktywności fizycznej Witam. Mam 73 lata, jestem po operacji płuc z powodu choroby onkologicznej. W czasie chemioterapii nabawiłem się zapalenia płuc. Pulmunolog oprucz zapalenia zdiagnozował rozedmę. Jestem w trakcie tlenoterapii i saturacja pod tlenem jest 94-99. Po odłączeniu tlenu spada w spoczynku do 81g90. •depresja matki (zwłaszcza okołoporodowa) i choroby psychiczne rodziców/opiekunów, •rozwód/separacja rodziców, •separacja/izolacja w relacji z podstawowym opiekunem – np. pobyt w szpitalu, dłuższy wyjazd, inne przerwy w sprawowaniu opieki w stosunku do małego dziecka etc., •ciężka choroba lub śmierć członka rodziny, 3. Nie dawaj gotowych recept. Unikaj zwłaszcza ogólnikowych rad w rodzaju: „Weź się w garść”. Zrezygnuj również z bagatelizowania problemów i mówienia np.: „Przesadzasz, coś ci się ubzdurało, nie ma się co zamartwiać”. Do pogrążonego w depresji nastolatka takie argumenty nie trafią. Site De Rencontre Pour Fan De Manga. Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź 1 2011-02-28 20:46:22 dellafi Tajemnicza Lady Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-01-12 Posty: 84 Temat: Depresja - co zrobić z dzieciakami gdy matka ma depresje ?Dzisiaj oglądając Rozmowy w toku trochę się zdziwiłam .Była tam matka z 16 letnią córą , która popijała na imprezach i takie tam . W pewnym momencie kobieta mówi że była chora na depresje i leczyła się i w tym czasie ta córa dużo jej pomagała w domu czy coś takiego. Zszokowała mnie wypowiedz Pani psycholog ,że depresja jej nie tłumaczy z braku należytej opieki nad dziećmi ,mogła zgłosić ten fakt do jakiejś tam instytucji najwyżej na ten czas zabrali by dzieci do izby dziecka czy coś takiego . Oglądałyście ? CO wy kobietki na to . 2 Odpowiedź przez Silencee89 2011-02-28 20:59:18 Silencee89 Dobry Duszek Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-11-16 Posty: 126 Wiek: 21 Odp: Depresja - co zrobić z dzieciakami gdy matka ma depresje ? Hmm...Córka miała 16 lat, więc jaka izba dziecka? Dziewczyna miała po prostu przyspieszony kurs dorastania, grunt że potrafiła jakoś wspierać ich, w dodatku jeśli jedna ma depresję to lepsze rozwiązanie? Nie wydaje mi sie...Poza tym na tym to chyba polega, rodzice nam pomagają, wychowują, potem to my im musimy pomagać...i to jest właśnie piękne, możemy się jakoś "odwdzięczyć" 163 cm wzrostu, z czego 2/3 to nogi, potem trochę atrakcji, a na samej górze 4-rdzeniowy procesor zmyślnie ukryty pod ciemną czupryną >>Mgła Uczuć<< 3 Odpowiedź przez daria1968 2011-02-28 22:14:08 daria1968 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-03-02 Posty: 1,325 Odp: Depresja - co zrobić z dzieciakami gdy matka ma depresje ?Miłość do dzieci mobilizuje do zmian ,do podjęcia walki. 4 Odpowiedź przez orszulik 2011-03-01 00:11:53 Ostatnio edytowany przez orszulik (2011-03-01 00:17:22) orszulik Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: wymagający zaangażowania Zarejestrowany: 2010-11-28 Posty: 539 Wiek: zawsze 18 Odp: Depresja - co zrobić z dzieciakami gdy matka ma depresje ? Ostatnio bardzo często myślę o nieudolności wszelkich władz które powinny wspierać jest jeszcze tak mało miejsc gdzie rodzice mogliby przyjść z dzieckiem aby uczestniczyć w warsztatach dla nich przeznaczonych?Dlaczego nasze urzędy nie są przystosowane do wizyt rodziców z dziecmi?Dlaczego muszę uważać aby moje dziecko nie zabrudziło butów psimi muszę uważać na to aby pies nie pogryzł mojego dziecka, może kupię małej kaganiec?Skoro pies nie może nosić to może w taki sposób będzie chora i opiekując się dzieckiem nie mam często z kim zostawić małej. Efekt łykam tabletki na wszystko aby wyprawić dzieci do szkoły, zrobić obiad, posprzątać mieszkanie, pomóc w odrabianiu lekcji. Czy wreszcie dlaczego kobieta, która ma depresję może tylko oddać dzieci do jakiejś placówki? ,,Narzekałem, że nie mam butów,dopóki nie zobaczyłem człowieka, który nie miał stóp.",,Tylko dziecko potrafi wbić patyk w ziemię, nazwać go i pokochać.'' 5 Odpowiedź przez dellafi 2011-03-01 17:00:54 dellafi Tajemnicza Lady Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-01-12 Posty: 84 Odp: Depresja - co zrobić z dzieciakami gdy matka ma depresje ? orszulik napisał/a:Ostatnio bardzo często myślę o nieudolności wszelkich władz które powinny wspierać jest jeszcze tak mało miejsc gdzie rodzice mogliby przyjść z dzieckiem aby uczestniczyć w warsztatach dla nich przeznaczonych?Dlaczego nasze urzędy nie są przystosowane do wizyt rodziców z dziecmi?Dlaczego muszę uważać aby moje dziecko nie zabrudziło butów psimi muszę uważać na to aby pies nie pogryzł mojego dziecka, może kupię małej kaganiec?Skoro pies nie może nosić to może w taki sposób będzie chora i opiekując się dzieckiem nie mam często z kim zostawić małej. Efekt łykam tabletki na wszystko aby wyprawić dzieci do szkoły, zrobić obiad, posprzątać mieszkanie, pomóc w odrabianiu lekcji. Czy wreszcie dlaczego kobieta, która ma depresję może tylko oddać dzieci do jakiejś placówki?Mogę odpowiedzieć Ci tylko ona jedno pytanie . Dlaczego muszę uważać na to aby pies nie pogryzł mojego dziecka, może kupię małej kaganiec?Skoro pies nie może nosić to może w taki sposób będzie bezpieczniejsza. Bo psy są różne , mają różne charaktery . Kagańca nie musisz kupować małej Ale psy chodzą bez kagańców ,dla swojego bezpieczeństwa . Pies zaatakowany przez bezpańskiego psa , gdy jest w kagańcu niema szans na obronę .Temat napisałam dlatego ,ze jak chodziłam do psychiatry , to wejście do gabinetu potrafiło być opóźnione o 2 godziny . a dzieci w ??? 6 Odpowiedź przez orszulik 2011-03-01 17:47:24 orszulik Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: wymagający zaangażowania Zarejestrowany: 2010-11-28 Posty: 539 Wiek: zawsze 18 Odp: Depresja - co zrobić z dzieciakami gdy matka ma depresje ? dellafi napisał/a:orszulik napisał/a:Ostatnio bardzo często myślę o nieudolności wszelkich władz które powinny wspierać jest jeszcze tak mało miejsc gdzie rodzice mogliby przyjść z dzieckiem aby uczestniczyć w warsztatach dla nich przeznaczonych?Dlaczego nasze urzędy nie są przystosowane do wizyt rodziców z dziecmi?Dlaczego muszę uważać aby moje dziecko nie zabrudziło butów psimi muszę uważać na to aby pies nie pogryzł mojego dziecka, może kupię małej kaganiec?Skoro pies nie może nosić to może w taki sposób będzie chora i opiekując się dzieckiem nie mam często z kim zostawić małej. Efekt łykam tabletki na wszystko aby wyprawić dzieci do szkoły, zrobić obiad, posprzątać mieszkanie, pomóc w odrabianiu lekcji. Czy wreszcie dlaczego kobieta, która ma depresję może tylko oddać dzieci do jakiejś placówki?Mogę odpowiedzieć Ci tylko ona jedno pytanie . Dlaczego muszę uważać na to aby pies nie pogryzł mojego dziecka, może kupię małej kaganiec?Skoro pies nie może nosić to może w taki sposób będzie bezpieczniejsza. Bo psy są różne , mają różne charaktery . Kagańca nie musisz kupować małej Ale psy chodzą bez kagańców ,dla swojego bezpieczeństwa . Pies zaatakowany przez bezpańskiego psa , gdy jest w kagańcu niema szans na obronę .Temat napisałam dlatego ,ze jak chodziłam do psychiatry , to wejście do gabinetu potrafiło być opóźnione o 2 godziny . a dzieci w ???Dziecko w zetknięciu z agresywnym psem też ma małe szanse wyjść bez sam właściciel nie jest w stanie przewidzieć reakcji psa. ,,Narzekałem, że nie mam butów,dopóki nie zobaczyłem człowieka, który nie miał stóp.",,Tylko dziecko potrafi wbić patyk w ziemię, nazwać go i pokochać.'' 7 Odpowiedź przez smutna123 2011-03-01 21:25:34 smutna123 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-02-27 Posty: 1,133 Odp: Depresja - co zrobić z dzieciakami gdy matka ma depresje ? Ja miałam 10 lat i już gotowałam, sprzątałam etc. po powrocie do domu ze szkoły. Rodzice w pracy, a babcia schorowana była u nas... jakoś wyrosłam na porządnego człowieka. Właśnie, te i inne obowiązki nauczyły mnie systematyczności, odpowiedzialności etc. Nie mam do nikogo pretensji. Bynajmniej umiem świetnie gotować, a nie jak niektóre koleżanki, dopiero po ślubie miały pouczenie u teściowej;) Nie palę od i jestem z tego dumna 8 Odpowiedź przez różyczka 2011-03-02 01:34:00 różyczka 100% Netkobieta Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-01-04 Posty: 2,771 Wiek: prawie 40:) Odp: Depresja - co zrobić z dzieciakami gdy matka ma depresje ? Tak się zastanawiam, co szokującego wydał ci się w komentarzu tej psycholog w programie Drzyzgi?Ja uważam że skoro matka ma dzieci to na pierwszym miejscu zawsze dba przede wszystkim o nie. Jeśli czuła że nie daje rady bo choroba ja przygniata powinna poszukać pomocy gdzie tylko by się dało. Skoro jej córka nie poradziła sobie jak widać z obowiązkami jakie na nią spadły to oznacza że matka kiedyś obarczyła ja czymś ponad jej siły. Ja uważam że matka jako człowiek dorosły i odpowiedzialny nie powinna oczekiwać że dzieci sobie same poradzą, czy tez że muszą bo taki ich obowiązek. Przede wszystkim to ona musi im zapewnić bezpieczeństwo. Jest wiele instytucji, psychologów wspierających nie tylko osoby dotknięte depresja ale i ich rodziny. Może gdyby córka trafiła do izby dziecka a z tamtąd do ciepłej rodziny zastępczej na czas gdy jej mamie się nie poprawi zdrowie to możliwe że nie miała by takich problemów emocjonalnych. Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź Witam wszystkich, niektórzy z Was pewnie mnie pamiętają, pisałam kiedyś na tym forum o swoich problemach. Otóż nic się nie zmieniło, tylko tyle, że mam już wiek pod 30stkę. Mieszkam w małym mieszkaniu z nadopiekuńczą mamą oraz babcią, nie mam stałej pracy, od czasu do czasu uda się złapać jakąś pracę na kilka tygodni. Chciałabym się usamodzielnić, ale zupełnie nie wiem jak to zrobić. Przeraża mnie wizja harowania za grosze i głodowej pensji. Proszę poradźcie mi którą z tych opcji byście wybrali: -Wyjazd za granice: już byłam i wiem jak to jest, totalne wyobcowanie, poczucie niespełnieni na obczyźnie, ciężka praca poniżej kwalifikacji, codzienne wykonywanie jednej i tej samej czynności przy taśmie i tak przez tygodnie, miesiące, lata. Mieszkanie z kilkoma obcymi osobami, najczęściej brak intymności i spokoju, wieczne pijatyki tych osób, totalnie nie mój klimat. Brak poczucia związku z tym miejscem, tzn. takie poczucie jakby się było w niewłaściwym la siebie miejscu. -Wynajęcie pokoiku i pracowanie w Polsce. Porzucenie marzeń o WŁASNYM mieszkaniu i bulenie ciężko zarobionej kasy na właściciela nieruchomości, drżenie, aby tylko nie wyrzucili mnie z pracy, bo nie będzie na opłaty, regularne oddawanie ciężko zarobionej kasy po to tylko, by mieć swój własny pokoik kilka ulic dalej od mieszkania mamy, co prawda wolność od nadopiekuńczej matki, ale mieszkanie z grupą całkiem obcych ludzi. Zero szans na poprawę kiedyś tej sytuacji, bo przecież nawet nie ma jak odłożyć oszczędności. Oczywiście życie jak na bombie, bo stałej pracy brak, więc w każdym momencie życia zagrożenie utraty jej "wolności" i powrotu do nadopiekuńczej mamusi ("a nie mówiłyśmy ci z babcią? No i wróciłaś do nas z podkulonym ogonem") -Pozostanie w rodzinnym domu, pracowanie ile się da i odkładania. Pozostanie na utrzymaniu mamy. W ten sposób jest szansa, że za lat 10, 15 może uda się odłożyć pokaźną sumkę na wykup kawalerki. Wszystko fajnie, tylko ogromne ryzyko utraty zdrowia psychicznego: przez to, co dzieje się w domu leczę się u psychoterapeuty. Trzeba więc tutaj założyć, że będę musiała znosić nadopiekuńczość, wyrzec się prawa decydowania o sobie, dalej podporządkowywać się mamie i babci i zrezygnować z autonomii i samostanowienia. Po prostu przyjąć sobie, że cała młodość idzie na zmarnowanie, po to, żeby odłożyć na starość. (Proszę o nieudzielanie rad "szczera rozmowa z mamą i babcią" ani "asertywność i stawianie granic mamie". Lata prób i setki "szczerych rozmów" nie pomogły) Poradźcie mi proszę którą z tych opcji byście wybrali, jak Wy żyjecie, czy macie może jakieś inne pomysły? Proszę jak to się mówi o pokutę, naukę i rozgrzeszenie fot. Adobe Stock, Mary Long Spis treści: Co to jest depresja Objawy depresji Przyczyny depresji Rodzaje depresji Testy na depresję Leczenie depresji Co na depresję bez recepty? Jak pomóc osobie z depresją Skutki depresji Co to jest depresja Depresja jest zaburzeniem psychicznym. Jest zespołem objawów z dominacją obniżenia nastroju, trwającym co najmniej dwa tygodnie (albo krócej, jeśli objawy są silne i szybko narastają). Według danych Światowej Organizacji Zdrowia depresja jest najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym. W depresji przygnębieniu, poczuciu pustki i beznadziei towarzyszą inne objawy psychiczne oraz fizyczne (somatyczne). Depresja może rozwinąć się u każdego, jednak najczęściej rozpoznaje się ją u osób w wieku 20-40 lat. Częściej dotyka kobiet, choć nie omija również mężczyzn. Szacuje się, że w ciągu całego życia ok. 20% osób przeżywa epizod depresyjny. Objawy depresji Objawy depresji mogą być bardzo złożone i nieco inne u poszczególnych osób. Jednak dominującym symptomem jest stan obniżenia nastroju. W rezultacie człowiek nie może podejmować normalnych codziennych aktywności, inaczej niż przed zachorowaniem. Najważniejsze objawy depresji to: obniżenie nastroju - jest to główny objaw depresji; pacjenci określają go jako smutek, przygnębienie, cierpienie psychiczne; charakteryzuje się tym, że rzeczy i aktywności, które dotychczas cieszyły, przestają dostarczać jakiejkolwiek radości (stan ten nazywa się anhedonią); pacjenci czują, że stracili sens działania, nie mają motywacji, wszystko jest im obojętne; mogą dodatkowo pojawiać się rozdrażnienie, impulsywne reakcje - występują częściej u osób o takim temperamencie, obniżenie napędu psychoruchowego - zwolnienie aktywności fizycznej i umysłowej, wzmożona męczliwość, brak energii i sił, trudność w podtrzymaniu działania, zaburzenie rytmu okołodobowego - niedobór lub nadmiar snu, brak apetytu i utrata wagi (czasami wzmożony apetyt - najczęściej u osób z chorobą afektywną dwubiegunową), objawy somatyczne - bóle głowy, suchość śluzówek, zaparcia, biegunki (w przypadku lęku), uczucie niepokoju w klatce piersiowej lub brzuchu, obniżenie libido, lęk, niepokój - występuje często. Depresja w zależności od jej rodzaju oraz tego, kogo dotyczy (dziecka, osoby starszej, kobiety, mężczyzny - w każdej z tych grup mogą wystąpić nieco inne symptomy), może manifestować się na wiele różnych sposobów. Inne objawy, które mogą świadczyć o depresji, to: poczucie pustki, pesymistyczna ocena własnej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, zaniżona samoocena, poczucie winy, myśli samobójcze, zaburzenie koncentracji i pamięci, zaburzenia miesiączkowania, dobowe wahania nastroju (najgorsze samopoczucie rano, lepsze w południe, najlepsze wieczorem), ból fizyczny (żołądka, mięśni, głowy itp.), urojenia - najczęściej w postaci fałszywych sądów na temat swoich win, zbliżającej się katastrofy lub przekonania o ciężkiej, śmiertelnej chorobie. Depresja może pojawić się w każdym wieku: u niemowląt - zobacz jak rozpoznać depresję u niemowląt; dzieci - zobacz objawy depresji u dzieci, a także nastolatków). Fizyczne objawy depresji Fizyczne objawy depresji mogą pojawiać się przy typowej depresji, jednak szczególne znaczenie mają w rozpoznawaniu maskowanej depresji. Wówczas pacjent, oprócz odczuwania obniżenia nastroju, skarży się głównie na inne objawy, w tym przypadku somatyczne. W rezultacie pomocy poszukuje u lekarzy różnych specjalizacji (np. kardiologa, neurologa), zamiast trafić pod opiekę psychologa lub psychiatry. Do fizycznych objawów depresji należą: uczucie nierównego bicia serca, bóle i zawroty głowy, neuralgie, dolegliwości układu pokarmowego: wzdęcia, biegunki, zaparcia itp., zespół niespokojnych nóg, bóle mięśni i stawów, swędzenie skóry i inne problemy dermatologiczne, nadmierna męczliwość, nawet przy niewielkim wysiłku, tzw. maski behawioralne, okresowe nadużywanie leków lub używek, uczucie ucisku lub niepokoju w klatce piersiowej, utrata masy ciała, trudności w skupieniu uwagi. Nie bez znaczenia jest również wygląd osoby z depresją (przeczytaj więcej: depresja a wygląd). Cechy zewnętrzne, które mogą świadczyć o chorobie, to: uboga mimika twarzy, monotonny głos, spowolnione ruchy, niepokój ruchowy (częsta zmiana pozycji, ruszanie rękami). Przyczyny depresji Nie ma jednej przyczyny depresji. Mechanizm jej powstawania jest złożony, ponadto schorzenie może rozwinąć się w wyniku działania kilku czynników. Przyczyny depresji dzieli się na: przyczyny psychologiczne: w wyniku zawodów emocjonalnych, straty, np. śmierci, rozwodu, przeżytej traumy, złych relacji z rodzicami, przyczyny somatyczne: w przebiegu chorób somatycznych, w wyniku działania leków, używek, zatruć, przy organicznych chorobach mózgu, przyczyny genetyczne: u osób, u których co najmniej jeden rodzic miał depresję, ryzyko zachorowania jest wyższe, przyczyny biologiczne: np. zaburzona aktywność neuroprzekaźników w mózgu. Depresja może się także wiązać z zaburzeniami mikroflory jelitowej. Badania dowodzą, że jelita odgrywają kluczową rolę w produkcji serotoniny, uważanej za hormon szczęścia i dobrego nastroju. Rodzaje depresji Ponieważ istnieją różne przyczyny rozwoju depresji, wyróżnia się wiele rodzajów choroby, np.: Depresja egzogenna (reaktywna) - powstaje w odpowiedzi na czynniki zewnętrzne, np. rozwód, zwolnienie z pracy, doznanie silnego urazu psychicznego, który odmienia życie danej osoby (podobnie może być wywołane załamanie nerwowe). Depresja endogenna - czyli tzw. duża depresja - ma swoje źródło w zaburzeniach przekaźnictwa w mózgu (najczęściej u jej podstaw leży niedobór noradrenaliny i serotoniny, przekaźników odpowiedzialnych za dobry nastrój). Przeczytaj: depresja endogenna. Depresja poporodowa - jej przyczyną najczęściej są zmiany hormonalne towarzyszące ciąży. Do objawów depresji poporodowej należą: poczucie bycia niedobrą matką, lęk o zdrowie dziecka, niechęć do dziecka, przygnębienie, myśli samobójcze. Depresja dwubiegunowa (maniakalna) - inaczej choroba afektywna dwubiegunowa - objawia się naprzemiennie występującymi epizodami przeciwstawnych stanów: depresji i manii (więcej: depresja dwubiegunowa). Depresja lękowa - jest związana z silnym uczuciem lęku i pobudzeniem nerwowym (więcej: depresja lękowa). Depresja hipochondryczna - osoby na nią cierpiące są przekonane o poważnej, przewlekłej chorobie na jaką zapadły. Depresja maskowana - nie towarzyszą typowe objawy depresji, takie jak smutek czy przygnębienie. Sygnały, które mogą wskazywać na depresję maskowaną to dolegliwości somatyczne, przewlekłe bóle (zwłaszcza głowy, brzucha, ale także innych narządów), zaburzenia snu, zaburzenia odżywiania. Depresja psychotyczna - to depresja, której towarzyszą szczególnie objawy psychotyczne (urojenia i/lub omamy). Fałszywe przekonania prezentowane przez chorego dotyczą najczęściej jego win i grzechów, chorób oraz zbliżających się katastrof. Chory może odbierać również fałszywe informacje ze strony zmysłów (są to omamy), w postaci np. zapachów lub dźwięków (w tym głosów). Depresja senioralna (w starszym wieku) – cierpią na nią osoby po 60. roku życia. Związana jest ze zmianami hormonalnymi, jakie zachodzą w organizmie osób starszych, mogą do niej przyczyniać się współistniejące choroby i ból towarzyszący na co dzień pacjentowi. Do depresji senioralnej często przyczynia się także stres, jaki pojawia się po przejściu na emeryturę. Depresja alkoholowa - jest to depresja związana z uzależnieniem od alkoholu. W tym przypadku depresja może być zarówno skutkiem nałogu (najczęściej), jak i jego przyczyną (czytaj: depresja a alkohol). Depresja wynikająca z chorób - w przebiegu niektórych schorzeń pacjenci częściej narażeni są na występowanie epizodów depresyjnych, to np.: niedoczynność tarczycy, cukrzyca, padaczka, zespoły bólowe, nowotwory, nadciśnienie, schorzenia neurologiczne (np. choroba Parkinsona) i układowe oraz choroba niedokrwienna serca. Na pojawienie się depresji mogą wpływać również leki: beta-adrenolityki, cytostatyki, blokery kanału wapniowego, glikokortykosteroidy, interferon alfa lub benzodiazepiny. Depresja jesienna (sezonowa) - warto też wspomnieć o depresji jesiennej, która jest stanem obniżenia nastroju i pogorszenia koncentracji, występującym tylko w okresie jesienno-zimowym. Testy na depresję Teoretycznie rozpoznawaniem i leczeniem depresji powinien zajmować się psychiatra. W Polsce jednak lekarzy z tą specjalizacją jest wciąż za mało, dlatego często depresja diagnozowana jest przez lekarza POZ. Wielu lekarzy w diagnozowaniu depresji posiłkuje się prostym testem przesiewowym złożonym z dwóch pytań: Czy w ciągu ostatniego miesiąca odczuwał/odczuwała Pan/Pani zmniejszenie zainteresowań lub osłabienie odczuwania przyjemności? Czy w ciągu ostatniego miesiąca czuł/czuła się Pan/Pani smutny/smutna, przygnębiony/przygnębiona, miał/miała poczucie braku nadziei? Jeśli pacjent odpowie TAK choć na jedno z tych pytań, lekarz może podejrzewać u niego depresję. Aby ostatecznie potwierdzić chorobę, konieczny jest pogłębiony wywiad psychiatryczny, niekiedy badania laboratoryjne (depresja często łączy się z chorobami somatycznymi, np. niedoczynnością tarczycy, czy chorobą wieńcową). W rozpoznawaniu depresji stosuje się kryteria Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych. Na podstawie dokładnego wywiadu z wykorzystaniem tych wytycznych, można rozpoznać depresję, a także stopień jej ciężkości oraz cechy (np. występowanie zespołu somatycznego). Test Becka W internecie można znaleźć test na depresję: test Becka, zwany też skalą depresji Becka. Jest on przeznaczony do samodzielnej oceny własnego samopoczucia. Test opracował amerykański psychiatra Aaron Beck. Składa się z 21 pytań, które pozwalają określić poziom zaawansowania depresji spośród stanów: brak depresji lub obniżenie nastroju, umiarkowana depresja i ciężka depresja. Należy jednak pamiętać, że diagnoza depresji zawsze powinna być stawiana przez lekarza specjalistę. Leczenie depresji Do podstawowych metod terapeutycznych stosowanych w leczeniu depresji zalicza się: farmakoterapię, czyli stosowanie leków antydepresyjnych, które wpływają na przekaźnictwo neurochemiczne w mózgu. Antydepresanty zaczynają działać po 2-3 tygodniach). Chory odzyskuje chęć życia, ma więcej energii, lepiej sypia. Aby leczenie było skuteczne, kuracja antydepresantami powinna trwać nie krócej niż 6-12 miesięcy; psychoterapię – powinna ona uzupełniać farmakoterapię, a w łagodnych stanach depresyjnych, gdzie objawy nie są zbyt nasilone, można zrezygnować ze stosowania środków farmakologicznych właśnie na rzecz psychoterapii. Jeśli objawy depresji są bardzo nasilone (pacjent miał np. próby samobójcze), konieczna bywa hospitalizacja. W leczeniu umiarkowanej i ciężkiej depresji stosuje się leki przeciwdepresyjne na receptę, dodatkowo można zastosować psychoterapię. W łagodniejszych przypadkach depresji psychoterapia polecana jest na równi z lekami. Celem leczenia depresji jest wyeliminowanie objawów i przywrócenie funkcjonowania na poziomie sprzed choroby oraz zapobieganie nawrotom. Leki na depresję Leki na depresję, czyli leki przeciwdepresyjne, to grupa leków, których działanie obejmuje: poprawienie nastroju, zwiększenie energii, regulację rytmu dobowego (snu, apetytu), zmniejszenie niepokoju i lęku, poprawę koncentracji. Wyróżnia się kilka grup leków na depresję. Działają one w różnym stopniu na poszczególne objawy depresji, dzięki czemu lekarz może dobrać odpowiedni preparat dla konkretnej osoby. W doborze leku przeciwdepresyjnego, specjalista kieruje się wieloma zmiennymi, wiekiem, obciążeniem chorobami czy stosowaniem innych leków. Leki na depresję dzieli się na: inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (np. citalopram, escitalopram, paroksetyna) - zwiększają stężenie serotoniny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. amitryptylina, klomipramina, dezipramina) - hamują wychwytywanie zwrotne serotoniny i noradrenaliny, inne leki przeciwdepresyjne: - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (reboksetyna), - inhibitory wychwytu zwrotnego dopaminy i noradrenaliny (bupropion), - inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (wenlafaksyna, duloksetyna), - leki o mechanizmie receptorowym (mianseryna, mirtazapina), - leki o złożonym działaniu (trazodon, wortioksetyna), - agomelatyna, - moklobemid, - tianeptyna. Należy pamiętać, że leki przeciwdepresyjne mogą powodować różnorakie działania niepożądane. Należy omówić je z lekarzem. Inne metody leczenia depresji Możliwości radzenia sobie z depresją nie kończą się na wizycie u psychologa oraz przyjmowaniu leków. W terapii i zapobieganiu depresji stosuje się również: aktywizację behawioralną - szczególne polecana dla osób starszych, polega na włączaniu osoby z depresją do różnorakich działań społecznych, które mogą dostarczyć radości, uprawianie sportu - badania potwierdzają skuteczność aktywności fizycznej w poprawie stanu psychicznego i eliminowaniu objawów depresyjnych, lampę antydepresyjną - stosowana jako uzupełnienie leczenia depresji niesezonowej oraz główna forma leczenia depresji sezonowej, przezczaszkowa stymulacja magnetyczna - stosowana w depresji lekoopornej, terapia magnetowstrząsowa - celem jest pobudzenie korowych struktur mózgu, stymulacja nerwu błędnego - stosowana w leczeniu depresji lekoopornej, głęboka stymulacja mózgu - metoda inwazyjna, którą przeprowadza się w specjalistycznych ośrodkach, polega na pobudzaniu określonych struktur mózgu impulsami elektrycznymi. Co na depresję bez recepty? W leczeniu depresji o łagodnym przebiegu można posiłkować się środkami dostępnymi bez recepty, które działają nieco słabiej niż te przepisane przez lekarza, jednak również mogą poprawić samopoczucie i złagodzić dolegliwości. Naturalne "antydepresanty" bez recepty mogą być również uzupełnieniem psychoterapii. Są szczególnie polecane przy okresowym obniżeniu nastroju. Leki i środki bez recepty, które mogą pomóc w łagodzeniu objawów depresji, zawierają: melatoninę - poprawia sen, ziele dziurawca - ma łagodne działanie przeciwdepresyjne, witaminę B6 - wspomaga pracę układu nerwowego, głóg - działa uspokajająco, kozłek lekarski - uspokaja, zmniejsza uczucie lęki i działa nasennie, chmiel zwyczajny - uspakaja, poprawia zasypianie, lawendę - rozluźnia mięśnie, relaksuje, melisę - koi nerwy, wycisza, poprawia zasypianie. Jak pomóc osobie z depresją Osoba z depresją nie zawsze jest świadoma swojej choroby, dlatego czujność bliskiej osoby i wsparcie są nieocenione w wychodzeniu z dołka psychicznego. Aby pomóc osobie z depresją, skorzystaj z porad specjalistów: unikaj stwierdzeń typu "weź się w garść" - depresja do poważne zaburzenie, które wymaga leczenia, czy to pomocy psychologicznej czy leczenia farmakologicznego; sama chęć wyjścia z depresji to za mało, cierpliwie podnoś na duchu - czasami wielokrotnie potrzebne jest zapewnienie "że to ci przejdzie", "tak, wyzdrowiejesz", zachowaj dla siebie puste slogany na pocieszenie - to może zrazić osobę chorą, która potrzebuje często konkretnej pomocy, nie pospieszaj - cierpliwie słuchaj i obserwuj, ale nie obciążaj chorego nadmiarem pomysłów i działań, po prostu bądź, uzgodnij z tą osobą, jak możesz pomóc, co możesz dla niej zrobić, nie ukrywaj przed lekarzem wiedzy na temat myśli samobójczych u osoby z depresją - nawet jeśli chory cię prosi cię o dyskrecję, dla jego dobra, powinieneś o tym powiedzieć lekarzowi, wspieraj chorego w leczeniu. Skutki depresji Skutkami depresji są różnorodne komplikacje w codziennym funkcjonowaniu. Utrudnione dla osoby chorej na depresję stają się kontakty z bliskimi oraz wykonywanie obowiązków domowych i zawodowych. Wiele aktywności jest wręcz niemożliwych do zrealizowania. Częściej zdarzają się pomyłki i błędy. Osoba chora na depresję ma też inne poczucie czasu. W głębokiej depresji wydaje się on stać w miejscu. Z czasem w depresji mogą pojawić się myśli samobójcze a bez odpowiedniego wsparcia i leczenia skutkiem bywa samobójstwo. Wiele osób ma myśli samobójcze (40-80%), a życie odbiera sobie 15% osób chorych na depresję (niektóre źródła podają znacznie wyższe odsetek). To, jak bardzo zaawansowane i nasilone są efekty zaburzeń depresyjnych, zależy od głębokości choroby, cech osobowości, czynników zewnętrznych (sytuacji rodzinnej, materialnej), funkcjonowania przed depresją oraz współistnienia innych zaburzeń psychicznych. Źródła: S. Pużyński, Depresje i zaburzenia afektywne, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2017,M. Jarema, Depresja w praktyce lekarza POZ, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2017, Kiedy smutek jest chorobą, Czytaj także:Depresja u dzieci i nastolatków – objawy, przyczyny, jak pomócNerwica - objawy nerwicy lękowej, żołądka, serca, natręctw, wegetatywnejObjawy stresu długotrwałego. Jakie sygnały wysyła ciało i umysł?Kortyzol (hormon stresu) - wpływ na organizm + jak go obniżyć Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Kiedy matka cierpi na depresję, jej dzieci również odczuwają negatywne konsekwencje tego stanu rzeczy. W tym artykule dowiesz się, jak możesz zmniejszyć ten niepożądany w czasie ciąży i po porodzie jest znacznie częstsza niż chcielibyśmy sądzić. Co więcej, w przypadku ogromnej liczby kobiet taki stan utrzymuje się przez długie lata, co negatywnie wpływa na ich rodzicielstwo. Wiedza o tym, jaki wpływ ma depresja matczyna na dzieci jest zatem pierwszym krokiem do podjęcia odpowiednich działań w tym kierunku. Wiele objawów depresji z łatwością można pomylić z normalnymi doświadczeniami związanymi z ciążą i porodem. Dlatego też istnieje naprawdę wysokie ryzyko, że wiele kobiet nie uzyska na czas tak potrzebnej im diagnozy i odpowiedniego leczenia. A to tylko pogorszy dotkliwość ich konsekwencje, z jakimi wiąże się depresja matczyna dotyczą nie tylko kobiet cierpiących na nią. Depresja dotyka wszystkich wokół, a zwłaszcza dzieci takich kobiet. Biorąc pod uwagę, że wczesne dzieciństwo jest kluczowym momentem w rozwoju każdej osoby, wczesne doświadczenia z tego okresu mogą mieć naprawdę znaczący wpływ na kolejne lata. A nawet na dorosłe depresja u matki wpływa na dzieci?Nawet w okresie ciąży dzieci matek chorujących na depresję wykazują wyższe tętno. Co więcej, istnieje większe ryzyko przedwczesnego porodu i niskiej masy urodzeniowej. Później te dzieci są mniej aktywne i mniej wrażliwe na mimikę twarzy i głosu. Co więcej, mają też wyższy poziom hormonów stresu niż inne dzieci te są bardziej podatne na rozwój zaburzeń nastroju i mają trudności z przystosowaniem się społecznym i edukacyjnym. Jest również prawdopodobne, że depresja u matki wpływa negatywne na poziom inteligencji dzieci oraz jakość ich na koniec naukowcy udowodnili niezbicie, że dzieci takich matek są bardziej podatne na depresję w ciągu swojego dorosłego nie wszystkie dzieci matek zmagających się z depresją mają tego typu trudności. Oznacza to zatem, że związek między tą chorobą a jej objawami nie jest ani bezpośredni, ani też jednoznaczny. Raczej mówi to nam, że w grę wchodzą też pewne czynniki jaki sposób przejawia się ten konkretny wpływ?Kiedy matka cierpi na depresję, jej dzieci również odczuwają negatywne konsekwencje tego stanu rzeczy. Pora dowiedzieć się czegoś więcej na ten temat oraz przeanalizować, jak możesz zmniejszyć ten niepożądany i poziom więzi między matką a dzieckiemNawiązanie więzi między matką a dzieckiem ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowego rozwoju i dobrego samopoczucia u naszych pociech. Jednak matkom cierpiącym na depresję trudno jest prawidłowo dostrzec potrzeby swoich analogiczny sposób mają one trudności z właściwą interpretacją komunikacji. W rezultacie synchronizacja między matką a dzieckiem jest gorsza, co okazuje się być bardzo mylące dla w niektórych przypadkach matki mogą nie zaspokajać podstawowych potrzeb dziecka lub ich reakcje na te potrzeby mogą być czy inaczej, powoduje to pełne niepewności przywiązanie, które prowadzi do negatywnych emocjonalnych konsekwencji dla dziecka. Ale sama depresja uniemożliwia kobietom prawidłowe postrzeganie znaków i sygnałów dawanych przez ich w małżeństwieKolejnym z najbardziej istotnych obszarów, który ma wpływ na dzieci, są relacje między rodzicami. Gdy jedno z rodziców ma chorobę taką jak depresja, nieuchronnie wpływa to również na relacje z takich przypadkach pozytywna komunikacja między obiema stronami staje się prawie zerowa. Z kolei argumenty i oskarżenia zaczynają przejmować rolę dominującą. Co więcej, ogólnie rzecz biorąc, obie strony nie praktykują żadnej metody rozwiązywania takich konfliktów, co tylko pogarsza niestety obserwowanie nieustannych konfliktów między rodzicami znacząco wpływa na funkcjonowanie dziecka w różnych stymulacjaI na koniec musimy wspomnieć też o tym, że matki cierpiące na depresję w o wiele mniejszym stopniu angażują się w wychowanie swoich dzieci. Biorąc pod uwagę ich apatię i rozpacz, oferują swoim dzieciom mniej doświadczeń i narzędzi edukacyjnych. Jednocześnie poświęcają mniej czasu stymulacji sensorycznej i więcej, naukowcy ustalili na tej podstawie model behawioralny, który jest nieodpowiedni dla przyszłości dziecka. Małe dzieci dorastają, obserwując zachowanie matki, w którym dominuje smutek, brak zainteresowania i nieustanne wyczerpanie. Ciągła obecność tego modelu podczas wychowania i rozwoju dziecka będzie w pewnym stopniu wpływać negatywnie na jego zmniejszyć wpływ depresji u matki na dzieci?Jeśli chcesz uniknąć tej sytuacji, pierwszą rzeczą, którą musimy zrobić, jest zajęcie się depresyjnym stanem matki. Ważne jest bowiem to, aby zwracać baczną uwagę na każdy objaw, zwłaszcza po urodzeniu dziecka. Możesz oczywiście poprosić o pomoc – w rzeczywistości jest to podstawa do udanego uzyskanie pomocy od profesjonalisty to tylko część rozwiązania. Możemy również spróbować zminimalizować wpływ depresji u matki, zwracając baczną uwagę na czynniki jest także i to, abyśmy oferowali naszym dzieciom odpowiednią stymulację i prawidłowo reagowali na ich potrzeby. Co więcej, powinniśmy starać się zapewnić im pozytywne środowisko rodzinne, które pomoże zmniejszyć negatywny wpływ depresji na ich może Cię zainteresować ... “Żaden język nie zawiera słów, które w wystarczający sposób wyraziłyby siłę, piękno i bohaterstwo kryjące się w matczynej miłości” – powiedział swego czasu Edwin Chapin. Oddziaływanie czynników, takich jak depresja może jednak negatywnie wpłynąć na okazywanie wspomnianej matka i dzieci rozumieją doskonale więź, która ich zespala od samego początku. Więź ta jest niesamowicie silna, mocna i nierozerwalna, jeśli tylko obie strony są sobie oddane, a miłość szczera. Jednakże istnieje wiele czynników zewnętrznych, których oddziaływanie może na nią wywrzeć nieodwracalny to jedna z najbardziej rozpowszechnionych chorób nowoczesnego społeczeństwa. Brak zrozumienia przez otoczenie i samotność, jakie często jej towarzyszą, to charakterystyczne odczucia, z jakimi na co dzień zmaga się dotknięta chorobą polega na tym, że trudne odczucia matki nie pozostają bez wpływu na otoczenie, w tym również na to, jak się czują dzieci. Oddziaływanie matki na najważniejszą z relacji jest bardzo depresji na relację matki z dzieckiemWpływ rodziców na dziecko jest bardzo ważny, ponieważ ma bezpośrednie znaczenie w jego rozwoju. Nastrój, w jakim jest matka ma nieopisany wpływ na dziecko zwłaszcza w pierwszych dniach po jego przyjściu na zupełnie normalne, że po wydaniu na świat dziecka, matka odczuwa pewien lęk, czy niepokój. Może się on jednak przerodzić w pewien rodzaj psychicznego wycofania, które będzie negatywnie wpływać na chwila, w której można jeszcze przywrócić całą sytuację do normy, choć ze względu na stopień zaawansowania choroby, nie wszystkim udaje się to depresja przybiera postać długoterminową, przeciąga się w czasie, oddziaływanie choroby nie pozostawi bez szwanku relacji rodzicielskiej. Oddziaływanie będzie tym silniejsze, im młodsze jest dziecko. W jaki sposób mogłoby się to objawiać?Dziecko zacznie się skupiać na zaspokajaniu wymagań matki do tego stopnia, że w pewnym momencie postawi je ponad swoje własne depresji na relację z dzieckiem – badaniaDonald Winnicott, angielski psychoanalityk był jedną z najważniejszych postaci jeśli chodzi o leczenie depresji dotykającej matek. Jego zainteresowanie oddziaływaniem tej choroby na więź matki z dzieckiem wzrosło, gdy na konsultację zgłosiła się matka zaniepokojona utratą wagi swojego uwagę przykuł fakt, że matka ta pogrążona była w depresji. Ponadto dostrzegł, że obawa o synka dawała jej ulgę. Czynnik ten sprawiał, że w jej umyśle inne problemy były spychane na dalszy w kontakcie ze wspomnianym synem wyszło na jaw, że jego matka jest maltretowana przez ojca, który jej kosztem dodawał sobie poczucia własnej tej sytuacji Winnicott zalecił, by matka skorzystała z terapii, która rozwiązałaby przyczyny problemu, jaki w rezultacie dotknął jej jest depresyjna matka?Matka pogrążona w depresji powstrzymuje swoje naturalne instynkty kierowane normalnie ku dziecku. To wywiera silne oddziaływanie na więź, która ich łączy. W jaki sposób widać to u dziecka? Tak jak w wymienionym powyżej przypadku, dziecko może przestać jeść, ale efekt może być dziecku brakuje poczucia bezpieczeństwa i matczynego ciepła, dziecko prawdopodobnie wyrośnie na kogoś, kto będzie zaspokajał potrzeby innych kosztem zachodzący proces może skutkować tym, że dziecko będzie niezdolne do nawiązywania prawidłowych relacji z otoczeniem. Znane są również przypadki dzieci, które na skutek depresji matki przestały się uśmiechać w sposób naturalny. Wyłącznie formują udawany uśmiech, aby zaspokoić w depresji matki poprawić więź z dzieckiem?Depresja to złożona choroba, której leczenie nie jest łatwe. Kiedy zapada na nią matka, potrzebuje dużych pokładów energii, determinacji i silnej woli, aby mogła uporać się z tym nie łatwym problemem. Jednym z takich czynników dodających sił do walki z chorobą jest miłość do matką jest czymś niezwykle wielkim, a jednocześnie niezwykle trudnym -Ricki Lake- Przeczytaj również podobny artykuł: Depresja? Te cytaty pozwolą Ci się z nią uporać!Trzeba pamiętać o tym, by nie pomniejszać znaczenia choroby. Świadome podejście do faktu, że cierpi się na depresję pomaga nadać jej właściwe miejsce w życiu i uwzględniać w swoich planach. Wyparcie sytuacji może ją wyłącznie pogłębić. Ucz się ufać, słuchać i mówimy o depresji oczywiste jest również, że nie można podejmować wyjścia z sytuacji na własną rękę. Konieczne jest skorzystanie z pomocy i nadzoru specjalisty. Może on pomóc Ci rozjaśnić sytuację, nakreśli jak walczyć z chorobą, by w jak najmniejszym stopniu wpływała ona na relacje z również podobny artykuł: Leczenie depresji – nowa teoria według Aarona Beck’a To kim jestem i kim chciałbym zostać, zawdzięczam mojej matce -Abraham Lincoln-Depresja może stać się czynnikiem determinującym relację matki z dzieckiem, od samego początku wpływając na rozwój dziecka. Dlatego należy podejść do choroby świadomie, aby mimo jej występowania, dać dziecku to, co najlepsze.

depresja matki siedzacej w domu